یکی از اعتقادات مردم ایران زندگی شخصی و تقدس آنهاست که باعث شده معماری ایرانی درونی شود. معماران ایرانی با چیدمان اندامهای ساختمان در اطراف یک یا چند واحد میانی ، ساختمان را از جهان خارج جدا کردند و تنها مقدمه ای این دو را به هم پیوند می داد.

معماران ایرانی با چیدمان اندامهای ساختمان در اطراف یک یا چند واحد میانی ، سازه را از جهان خارج جدا کردند و تنها مقدمه ای این دو را بهم پیوند داد. خانه های درونی شده در آب و هوای گرم و خشک مانند بهشتی در قلب کویر است ، فضایی داخلی مانند یک آغوش گرم بسته شده و از هر طرف رو به داخل دارد.

تزئینات بیرون بیشتر از داخل بود. همچنین معماران به طور درونگرا از ساختارهای برون گرا مانند غرفه های بین باغ ها حمایت کرده اند. غرفه ها ساختمان هایی برون گرا بودند که در اطراف آنها باز بودند و از هر طرف باز می شدند. این مورد در بیشتر خانه های غرب یا شرق آسیا وجود دارد.

ویژگی غیر قابل انکار معماری آثار و بناهایی مانند خانه ها ، مساجد ، مدارس ، خوابگاه ها ، حمام ها و ... مربوط به ماهیت درون گرایانه آن است که ریشه عمیق در مبانی و اصول اجتماعی - فلسفی این کشور دارد.

بحث و جدال در صدد حفظ حریم محیطی است که در آن شرایط جسمی ، با پشتیبانی از فکر ، مشاهده و عبادت برای رسیدن به سرچشمه و یافتن آرامش و آرامش اصلی در درون خود ، به نظم هماهنگ و گذشته رسیده است. معمولاً مبتنی بر اندیشه شرقی و در کشورهای اسلامی است. جوهر فضا در داخل است و حیاط داخلی پایه فضا است.

از سهل انگاری بپرهیزید
در معماری ایرانی آنها سعی کردند در ساخت و ساز بیهوده کار نکنند و از اسراف پرهیز کنند. این اصل قبل و بعد از اسلام رعایت شده است. در قرآن آمده است: "م Belمنان کسانی هستند که در اطراف باطل هستند."

در زیگورات چغازنبیل از سال 1250 قبل از میلاد استفاده از کاشی دیده می شود. در این ساختمان دیوارها با کاشی های آبی پوشانده شده اند. از آنجا که پاهای دیوار در هنگام حرکت بیشتر مردم بود و به دلیل آسیب دیدن آجرها از باران ، نمای ساختمان را با آجر می پوشاندند.

آنها همچنین از کاشی ها در گنبدها استفاده می کردند و آنها را پر از الگو می کردند. ترمیم و بازسازی این قطعات کاشی رنگی راحت تر بود. کاشی عمر طولانی ندارد و بعد از مدتی به خصوص در مکانهایی که برف و یخ وجود دارد می ریزد و فرو می ریزد. اگر روش یکنواخت باشد ، بازیابی قسمت برداشته شده دشوار است و کار دو رنگ است. اما وقتی تکه تکه و چند رنگ باشد راحت تر است.

در مرکز مردم
افراد متمرکز به معنای مشاهده مطابقت بین ساخت اعضا و اعضای بدن انسان و توجه به نیازهای او در کارهای ساختمانی است. در ایران ، مانند هرجای دیگر ، معماری هنری به زندگی بستگی دارد. . عرض اتاق خواب به اندازه تخت خواب است و جداسازی طاقچه به حدی است که با نشستن و ایستادن به راحتی قابل دسترسی است و از طرف دیگر سالن مهمان به اندازه ای جادار است که در آن جای می گیرد.

رضایت از خود
معماران ایرانی سعی کردند مواد مورد نیاز خود را از نزدیکترین مکانها بدست آورند و آنها را به گونه ای ساختند که نیازی به ساختن مکان دیگری نبود و "مستقل" بود. به این ترتیب کارهای ساختمانی با سرعت بیشتری انجام می شد و ساختمان "با طبیعت اطراف خود" سازگارتر می شد ، و هنگام بازسازی ، ساختار آن همیشه در دسترس بود.

کاخ تاچر در تخت جمشید

کاخ تاچر در تخت جمشید

معماران ایرانی معتقد بودند که ساختمان باید "بام هوارد" یا "ایدری" باشد (اینجا). به عبارت دیگر ، محصول باید در محلی باشد که ساختمان ساخته شده است و تا آنجا که ممکن است از امکانات محلی استفاده کند.

به عنوان مثال ، در ساخت تخت جمشید ، بهترین مورد از معدن نزدیک دشت مورگاو بدست آمده و با ارابه های چوبی به گیمرها منتقل شده است. این سنگ عمدتا برای پوشاندن دیوارهای سفید ضخیم مورد استفاده قرار می گرفت. ساختن گل رس نیز کار بسیار ساده ای بود.

به عنوان مثال ، در محله شارستن زمین تا عمق دو متری ساخته شده از خاک گل داودی خیسانده شده بود و در زیر آن ماده ای به نام ویولن سل یا کارشک وجود دارد که یک لایه بسیار سخت است. معماران خشت را برداشته و با همان خاک بر روی لایه سخت بنا کردند.

بنابراین ، شاید انگیزه اساسی استفاده از قوس و گنبد در معماری ایرانی ، اعتقاد به "رضایت از خود" در ساخت باشد.

علم مواد
از کلمه "نیارش" در گذشته در معماری ایران بسیار استفاده می شده است. مرجع وی دانش استاتیک ، فن آوری ساختمان و علوم ساختاری (مواد) بود.

معماران گذشته به حمایت از ساختمان توجه زیادی نشان داده اند و آن را جدا از زیبایی نمی دانند. "Pimon" در هر مکانی که لازم بود همان اندازه میکرو بود. حذف فیمن نگرانی معمار را از بی ثباتی یا زشتی ساختمان راحت کرد ، همانطور که یک سفالگر نه چندان هنرمند در یک روستای دور افتاده می توانست از آن برای پوشاندن گنبد به همان شیوه معمار سابق هانوچ استفاده کند.

سبک معماری ایرانی قبل از اسلام

سبک فارسی تا قرن چهارم قبل از میلاد ، از جمله:
سبک پیش از پارسی تا قرن هشتم پیش از میلاد ، به عنوان مثال Chugzenbil
سبک مادی قرن هشتم تا ششم قبل از میلاد
آهیمانید در قرن ششم تا چهارم پیش از میلاد ، که از ظاهر آنها در شهرهای باشکوه برای مدیریت و اقامت استفاده می شد (مانند تخت جمشید ، سوسا ، آکواتان) ، (معابد ساخته شده برای عبادت و کنفرانس های اجتماعی (مانند معابد زرتشتیان) و مقبره هایی که برای بزرگداشت پادشاهان منقرض شده استفاده می شد (مانند مقبره کوروش بزرگ)
سبک خصوصی قرن چهارم قبل از میلاد تا آغاز اسلام ، که شامل طرح های زیر است:
دوره سلوکی شامل معبد Anaita ، ستون های سوراخ است
حریم خصوصی قلعه باستانی نسا
نمونه سونی: Cala Dukthar ، Kesera Arch ، Bishpor ، کاخ Servatens